“Die dag zal ik nooit meer vergeten", blikt Michel terug. "Koninginnedag 2010. Door het herseninfarct raakte ik aan mijn linkerkant deels verlamd. Sindsdien heb ik moeite met mijn evenwicht en kan ik niet tegen tijdsdruk. Ik heb problemen om dingen te regelen. Zodra het wat veel wordt, krijg ik het niet meer voor elkaar. Verder heb ik moeite met concentreren en kan ik niet overweg met plotselinge gebeurtenissen. Dan schiet ik in de stress of verkramp helemaal.”
Op de fatale dag van het herseninfarct heeft Michel één dag in het ziekenhuis gelegen, waarbij er onderzoeken zijn gedaan om de oorzaak van het infarct te achterhalen. “Er bleek sprake van een dichtgeslibde ader in mijn hals. Ik kreeg medicijnen mee en mocht naar huis, in afwachting van de operatie. Veertien dagen later was het zover en lag ik op de operatiekamer. Nadat de ader was opengemaakt, kon ik aan mijn herstel gaan werken.”
Michel kreeg fysiotherapie waarmee hij leerde om zijn spieren weer te kunnen gebruiken. Daarnaast kreeg hij ergotherapie. Dat gecombineerde traject heeft een half jaar geduurd. “Daarna moet je het zelf gaan doen. Zelf proberen om de draad van het leven weer op te pakken. De eerste paar jaar lukte mij dat nog wel, maar gaandeweg werd het lastiger.”
Een val drie jaar geleden en het feit dat Michel, die ook diabetes heeft, alsmaar meer moeite kreeg met het zetten van zijn insulinespuit, brachten een en ander in een stroomversnelling. “Mij lukte het niet meer en Marlou durfde het niet. We hebben dat probleem besproken met de huisarts, die ons naar Envida verwees voor persoonlijke verpleging en verzorging aan huis. Sindsdien gaat het goed en hebben we ons leven weer onder controle. De thuiszorgmedewerkers van Envida komen drie keer per dag om de insulinespuit in te brengen en mijn toestand te controleren. Op dinsdag komen ze een keer extra om de bloedsuiker te prikken.”
Drie keer per week wordt Michel gedoucht door de dienstdoende medewerker van Envida. “Op de andere dagen probeer ik het zelf zo goed mogelijk. De medewerkers van Envida hebben mij geleerd hoe ik mij zelf kan wassen. Dat zogeheten ‘droogwassen’ gebeurt in een zittende houding. Dan hoef ik niet bang te zijn voor verlies van mijn evenwicht.
Dat ik mezelf op deze manier kan wassen, doet mij goed. Het voelt als het terugwinnen van een stukje zelfstandigheid. Ook leren Marlou en ik hoe we met bepaalde situaties moeten omgaan. Een herseninfarct heeft namelijk niet alleen lichamelijke gevolgen. Ook geestelijk krijg je het een en ander te verwerken. De medewerkers van Envida helpen ons daar prima bij. “
"Ik vind dat de thuiszorgmedewerkers van Envida meer doen dan zorg bieden. Zonder uitzondering zijn ze allemaal erg betrokken en tonen oprechte belangstelling. Zelfs de stagiair heeft die houding. De medewerkers zijn meelevend en betrokken, ook naar Marlou. Voor haar is de situatie ook niet gemakkelijk en dan is het heel fijn om te ervaren dat men er ook voor de ‘partner van’ is. “
"Als je mij zou vragen of ik toch iets kan noemen waarover ik minder tevreden ben, dan moet ik ‘nee’ zeggen. Dat er niet dag-in, dag-uit dezelfde mensen mij komen verzorgen, vind ik heel normaal. Ook de mensen van Envida hebben recht op vakantie of kunnen eens ziek worden. Maar zelfs dat speelt nauwelijks: op een enkele uitzondering na komen altijd dezelfde medewerkers mij verzorgen. Wat mij en Marlou betreft vinden we de zorg van Envida in één woord super!”
Inmiddels heeft Michel zijn situatie aanvaard. “Ik weet dat het nooit meer wordt zoals het was, maar ik ben blij dat ik er nog ben en dat ik veel intenser geniet van het leven. “
